صادرات محصول به دلایل مختلف دارای ریسک‌های متعددی است. بخشی از این ریسک‌ها به ایفا نشدن تعهدات خریدار از قبیل پرداخت به‌موقع بهای محصول برمی‌گردد. در بازرگانی بین‌المللی، سازوکارهای مختلفی برای کاهش چنین ریسک‌هایی وجود دارد. یکی از این سازوکارهای استفاده از «اعتبارات اسنادی» یا «ال‌سی» است. مفهوم اعتبارات اسنادی این است که فروشنده پیش‌فاکتور رسمی خود را به خریدار می‌فرستد، خریدار آن را نزد بانک خود (بانک گشایش کننده) می‌برد و گشایش حساب اعتباری به مبلغ فاکتور را به نفع فروشنده و اعلام آن به بانک خریدار (بانک کارگزار) درخواست می‌کند. جزئیات این سازوکار را می‌توانید در «اینجا» بخوانید. نهایتاً پس از تحویل محموله به خریدار و ارائه اسناد ترخیص گمرکی به بانک گشایش کننده، صدور دستور پرداخت بانک گشایش کننده به بانک کارگزار، فرآیند فروش و دریافت پول خاتمه می‌یابد.
بخشی از این خدمات عبارتند از:
اعتبارسنجی طرف‌های تجاری
اعتبارسنجی کشور هدف و تخصص درجه‌ی ریسک اعتباری به آن کشور، اعتبارسنجی طرف‌های تجاری بالقوه در بازار هدف، اعتبارسنجی شرکت صادر کننده از نظر میزان فروش، صادرات، بدهی‌های بانکی، و مانند آن برای تعیین کارمزد ضمانت صادرات یا ارائه‌ی سایر خدمات به شرکت صادراتی متقاضی خدمات ضمانت،
فروش اعتباری و مدت‌دار
ایجاد امکان فروش مدت‌دار و صادرات با شرایط فراتر از «اکس‌ورک» و به عهده گرفتن ریسک‌های مالی در چنین معاملاتی، ضمانت بازگشت پول حاصل از صادرات، پرداخت مبلغ به صادر کننده در صورت تأخیر یا امتناع خریدار از پرداخت پول، و به عهده گرفتن همه‌ی تشریفات حقوقی به جای صادر کننده در چنین مواردی.
در حال حاضر به دلیل تحریم‌های بانکی بین‌المللی، صادر کنندگان ایرانی قادر به استفاده از این سازوکار برای کاهش ریسک‌های مرتبط نیستند. ازاین‌رو سازمانی به نام «صندوق ضمانت صادرات» در کشور ایجاد شده است که خدمات متعددی به شرکت‌های صادراتی ارائه می‌کند.
