فقدان دسترسی به ابزارهای بانکی برای انتقال پول در صادرات یکی از اساسی‌ترین معضلات بنگاه‌های اقتصادیِ صادرات‌گرا است. تنوع ارزهای موجود در بازار از رسمی تا نیمه‌رسمی و آزاد و صدور دستورالعمل‌های یک‌شبه تا تصویب و الغای تبصره‌های قدیم و جدید نیز بر پیچیدگی انتقال پول ناشی از صادرات می‌افزاید. راه‌های مختلفی برای انتقال پول حاصل از صادرات به کشور وجود دارد. هریک از این راه‌ها، ریسک‌ها و چالش‌های خاص خود را به‌همراه دارد. به عنوان نمونه در اواخر تیرماه ۱۴۰۲ نامه‌ای مبهم مبنی بر «عدم امکان اجرای مصوبه نهمین جلسه کارگروه بازگشت ارز حاصل از صادرات» از سوی دفتر خدمات ارزی و مالی سازمان توسعه‌ی تجارت صادر شد. به دنبال اعتراض و پی‌گیری تشکل‌ها و فعالان اقتصادی، نهایتاً پس از حدود یک ماه، سازمان طی نامه‌ی دیگری اعلام کرد: «... بنابراین روش واردات در مقابل صادرات کماکان یکی از روش‌های مورد پذیرش دولت در رفع تعهدات ارزی صادرکنندگان می‌‌باشد و هیچ تغییری در روش‌های ایفای تعهدات ارزی صادرکنندگان حاصل نشده است.»
راه‌های انتقال درآمد حاصل از صادرات
فروش نقد
این نوع فروش با پرداخت چمدانی یکی از شیوه‌های خرید بعضی از مشتریان کشورهای مجاور از شرکت‌های ایرانی صورت می‌گیرد. در این روش، مشتری با پرداخت حضوری و مستقیم چمدانی از پول (دلار، یورو، یا ریال)، جنس را تحویل گرفته و ترتیبات بازرسی، بارگیری حمل، تشریقات گمرکی، و تخلیه‌ی بار را به عهده می‌گیرد.
صرافی
در حال حاضر یکی از رایج‌ترین شیوه‌های انتقال پول از خارج به کشور است. انتقال پول به صورت نقد انجام می‌شود و مبلغ را صراف در ایران (ترجیحاً) به ارز خارجی پرداخت می‌کند. شناخت صراف مطمئن در این روش بسیار مهم است زیرا در صورت وجود پول‌های تقلبی در بسته‌های تحویلی عملاً هیچ اقدام قانونی نمی‌توان انجام داد.
تهاتر
بر اساس مصوبه‌ی جدید دولت، صادرکنندگان می‌توانند برای رفع تعهدات خود با یک واردکننده یا یک تأمین‌کننده‌ی کالا تهاتر و برای رفع تعهدات ارزی اقدام کنند.
واردات در مقابل صادرات
یکی از شیوه‌های مناسب در صادرات است که انجام آن نیاز به مطالعه‌ی اولیه و کار کارشناسی دارد.
با توجه به حضور شرکت آذرپویا تجارت ملل در شبکه‌ی معتبری از شرکت‌های ایرانی و خارجی، بسته به مورد، یکی از این شیوه‌ها یا تلفیقی از آنها در انتقال پول حاصل از صادرات در اختیار مشتریان قرار می‌گیرد.
